Nike Dunk

Dunk

W połowie lat 80. projektant Peter Moore, oprócz pracy nad Air Jordan I, został przydzielony do projektu o nazwie "College Color High". Był on częścią programu Nike College Colors, w ramach którego firma oficjalnie współpracowała z drużynami z I dywizji lig koszykarskich National Collegiate Athletic Association, aby zapewnić zawodnikom buty do treningów i zawodów. Firma Nike, chcąc zaistnieć na rozwijającej się wówczas scenie koszykówki uniwersyteckiej, chciała zrobić wrażenie. Moore i jego zespół postanowili stworzyć buty, które poprawią wyniki zawodników, a jednocześnie spodobają się rosnącej liczbie fanów tego sportu. W ten sposób rozpoczęła się historia modelu Nike Dunk - niezwykła historia, która trwa do dziś.

Model Dunk pojawił się niedługo po modelu Air Jordan I, w 1985 roku, a jego nazwa pochodzi od słynnego rzutu do kosza "dunk", który został spopularyzowany 40 lat wcześniej przez złotego medalistę olimpijskiego Boba Kurlanda. W latach 80-tych "slam dunk" stał się integralną częścią sportu, co sprawiło, że Dunk był świetną nazwą dla buta. Firma Nike zdecydowała się wprowadzić go na rynek podczas finałów Final Four w college'u - wydarzenia, które wywołało niesamowite emocje i podniecenie. Pasja, z jaką zawodnicy brali udział w tym turnieju, stanowiła część inspiracji dla projektu Dunk. W tamtych czasach większość butów do koszykówki była w jednolitych blokach kolorystycznych, często całkowicie białych, ale Nike postanowiło odejść od tej powszechnej praktyki, tworząc siedem różnych dwukolorowych wersji w barwach każdej z drużyn. To było mądre posunięcie. Nie tylko oferowało fanom buty o atrakcyjnej estetyce, ale także pozwalało im pokazać swoje przywiązanie do konkretnej uczelni i związanej z nią drużyny. Wiedząc, że jest to dobry pomysł, firma Nike w pełni go zrealizowała, wypuszczając model Dunk pod pamiętnym hasłem "Be True to Your School".

Pod względem designu Nike Dunk połączył trzy wcześniejsze sylwetki Nike - Jordan 1, Terminator i Legend. Podczas gdy ogólny kształt buta był oparty na modelu Legend, dwa pozostałe buty zainspirowały wygląd cholewki z przeszytymi skórzanymi nakładkami i perforowanym noskiem. Pod spodem znajdowała się klinowa podeszwa środkowa z koncentryczną gumową podeszwą zewnętrzną, która zapewniała graczom stabilność podczas poruszania się po boisku. Całość uzupełnia wyściełana kostka i język oraz niekonwencjonalne umiejscowienie sznurówek. Były to najnowsze osiągnięcia ówczesnej technologii, które dodały praktyczną wartość do modnej estetyki kolorowych butów zewnętrznych. Jednak mimo popularności w tamtych czasach jako but do koszykówki, z biegiem lat pojawiły się bardziej zaawansowane technologicznie modele Nike, które ostatecznie wyparły Dunk z boiska.

Pod koniec lat 80-tych i na początku 90-tych, gdy popularność buta spadła, stał się on bardziej dostępny, pozostając w cieniu, ale nigdy nie zniknął całkowicie. W tym czasie Nike wprowadziło kilka prostych zmian w modelu Dunk, wyposażając go w lekki nylonowy język i niższy kołnierz. Te zmiany w połączeniu z cienką, płaską, przyczepną podeszwą, wsparciem dla kostki i wytrzymałą skórzaną konstrukcją sprawiły, że model ten idealnie pasował do rodzącej się subkultury skatingowej. W miarę jak Dunk stawał się coraz mniej popularny w połowie i pod koniec lat 90-tych, coraz więcej skaterów sięgało po popularny niegdyś but do koszykówki, uznając go za praktyczną i niedrogą opcję.

Nike już wcześniej próbowało zainteresować świat skatingu, osiągając ograniczony sukces, ale gdy stało się jasne, że Dunk jest powszechnym wyborem w tej społeczności, marka przywróciła oryginalny model Nike Dunk w 1998 roku, 10 lat po tym, jak został zdjęty z linii produkcyjnej. Wkrótce Dunk zaczął powracać w różnych częściach świata. W 1999 roku w Kalifornii pojawił się model Dunk Low Pro B, a w Japonii Dunk Low CO.JP. Te niskie modele ucieleśniały pragnienie sceny do wyrażania siebie poprzez unikalne personalizacje, z eksperymentalnymi kolorami, przyciągającymi uwagę wzorami i nowatorskimi fakturami oraz dodatkowym wyściełaniem dla ochrony. Zaczęły się pojawiać kolaboracje - współpraca z Stussy w 2001 roku została szczególnie dobrze przyjęta. Gdy fani sneakerów podchwycili ten trend, niektórzy nawet wybrali się do Japonii, by kupić Low CO.JP.

W 2002 roku Nike powołało do życia specjalny oddział skateboardowy Nike SB, którego kierownikiem został Sandy Bodecker. W pełni świadomy wszechobecności modelu Dunk na scenie skate'owej, Bodecker postanowił stworzyć Dunk dedykowany skate'om, który naprawdę służyłby tej społeczności. Wyciągając wnioski z wcześniejszych prób stworzenia buta do skatingu, postanowił skonsultować się z ludźmi, którzy - miejmy nadzieję - będą nosić jego projekt: z samymi skaterami. Stworzył próbkę opartą na modelu Dunk Low Pro B i zaprezentował ją skaterom i właścicielom skate shopów, uważnie słuchając ich opinii, aby dostosować but do tego, co sami chcieliby nosić.

Kulminacją ciężkiej pracy Bodeckera było wprowadzenie w 2002 roku modelu Nike SB Dunk. Jego konstrukcja, bardziej zorientowana na skaterów, zawierała większy język, dodatkową wyściółkę i technologię Nike Zoom Air w podeszwie, która zapewniała wysokiej jakości amortyzację. Aby mieć pewność, że ten but spodoba się społeczności skaterów, Nike nawiązało współpracę z czterema skaterami - Dannym Supą, Gino Ianuccim, Richardem Mulderem i Reese'em Forbesem. Każdy z nich otrzymał swój własny koloryt, a zestaw nazwano serią "Colors By". Zostały one rozdane w ograniczonej liczbie do 12 starannie wybranych lokalnych skateshopów, co przyczyniło się do ich rozkwitu, pokazując w ten sposób zaangażowanie Nike w scenę i zdobywając zaufanie tej zgranej społeczności.

W międzyczasie Nike zaczęło również wykorzystywać siłę kolaboracji, aby wywołać szum wokół nowego projektu. Współpraca z popularnymi skaterami zdziałała cuda, ale to współpraca z nowojorskim skate shopem Supreme była prawdziwym motorem napędowym modelu SB Dunk. Ekskluzywne wydanie okazało się wielkim sukcesem i doprowadziło do kolejnych kolaboracji ze skate shopami w latach 2000. Jedną z nich był SB Dunk Low Pro x Staple Pigeon - but, który był tak pożądany, kiedy pojawił się w 2005 roku, że ogromne tłumy gromadziły się przed butikiem Reed Space Jeffa Staple'a na Manhattanie, żeby zdobyć parę. Przyciągnęło to uwagę na tyle dużą, że trafił do wieczornych wiadomości, co sprawiło, że o tym słynnym trampku zrobiło się jeszcze głośniej.

Chociaż popularność Dunków zmieniała się w kolejnych latach, nigdy nie zniknęły. Ponad 35 lat po tym, jak ten ponadczasowy model uświetnił boiska uczelnianej ligi koszykówki, wciąż pozostaje silny dzięki reedycjom i kolaboracjom, takim jak ta z Off-White i Travisem Scottem. Każdy projekt Nike Dunk ma swoją własną historię, niezależnie od tego, czy jest ona związana z koszykówką, skatingiem czy modą. Przy tak wielu różnych wersjach niektóre z nich stały się raczej rzadkimi dziełami sztuki niż butami. Zasadniczo jednak Dunk pozostaje skromnym butem Nike o niezwykle szerokim zastosowaniu i trwałym miejscu w historii sneakerów.