Nike Pegasus

Pegasus

Mało znany jest fakt dotyczący założyciela firmy Nike, Billa Bowermana: pod koniec lat sześćdziesiątych, kiedy firma Nike była jeszcze znana jako Blue Ribbon Sports, odegrał on kluczową rolę w popularyzacji joggingu w Stanach Zjednoczonych. Zainspirowany przez legendarnego trenera biegania Arthura Lydiarda, Bowerman zapoczątkował nową erę zwykłych sportowców, z których każdy potrzebował dobrej pary butów treningowych. Gdy nadeszły lata osiemdziesiąte, jogging przeżywał rozkwit, a zapotrzebowanie na niezawodne, niedrogie buty do biegania było duże. To był idealny moment na wprowadzenie modelu Nike Pegasus.

Pegasus został stworzony pod kierownictwem Marka Parkera, ówczesnego dyrektora ds. koncepcji, projektów i inżynierii w firmie Nike, a nadzór projektowy sprawował Bruce Kilgore, twórca Air Force 1. Był to pierwszy but do biegania firmy Nike, w którym zastosowano sprężone powietrze. Żaden inny but nie posiadał wcześniej jednostki Air stworzonej specjalnie dla pięty. Dzięki temu but miał klinowy kształt pięty, dlatego Pegasus był początkowo nazywany Air Wedge Trainer. Zainspirowany niedawnym wprowadzeniem technologii Air w modelu Nike Air Tailwind, element ten został połączony z ulepszoną pianką EVA, co dało mu zdolność do absorbowania uderzeń w piętę jak u żadnego innego biegacza. Ponadto w produkcji zastosowano ulepszone techniki fabryczne, dzięki czemu uzyskano poślizg o wyższej jakości, co zaowocowało bardziej elastycznym i lekkim butem, idealnym do biegania. Obok najnowocześniejszych technologii pojawiły się też starsze innowacje. Na przykład słynna podeszwa waflowa Billa Bowermana, znana już od ponad dekady, została wykonana z gumy BRS 1000, która tworzyła wzór bieżnika. Ta prostota była kluczowym pomysłem przy produkcji Pegasusa i pomogła utrzymać jego wagę na poziomie zaledwie 10 uncji. W połączeniu z tymi elementami powstał fantastyczny, wszechstronny but do biegania.

Kiedy Nike Pegasus pojawił się w 1983 roku, przywoływał obrazy mitycznego skrzydlatego konia z mitologii greckiej, od którego wziął nazwę. Nike chciało przekazać poczucie wolności, tę najważniejszą cechę, jaką jest unoszenie się w powietrzu, a także szybkość i niezawodność. Chcieli także, aby Pegasus był przystępny cenowo i dostępny - był to but dla każdego. Tak też się stało, szybko zyskując popularność wśród zwykłych biegaczy. Fani tego modelu szybko zaczęli go czule nazywać Pegiem. Był także używany jako but treningowy przez biegaczy długodystansowych, takich jak Joan Benoit Samuelson, która nosiła go podczas zawodów, wygrywając ostatecznie wyścigi w kolejnej edycji Pegasusa w 2008 roku.

Z czasem Nike Pegasus powoli się zmieniał i ewoluował. Wariant z 1987 roku miał dwa razy więcej powietrza niż poprzednie modele, a Nike dodała słowo "Air" do nazwy, podkreślając jego obecność w projekcie. W latach 90. wprowadzono do linii widoczne powietrze, ale jego popularność zaczęła spadać. Pod koniec tej dekady grupa projektantów Nike postanowiła pójść razem pobiegać, żeby porozmawiać o spadku sprzedaży butów. Wkrótce zdali sobie sprawę, że żaden z nich nie nosi Pegasusa - coś było nie tak. Zespół postanowił na razie zaprzestać używania Pegasusa, ale wprowadzić go ponownie, gdy poczują, że są w stanie oddać sprawiedliwość podstawowym wartościom modelu. Fani Pegasusa, zapaleni sprzedawcy i zapaleni biegacze byli załamani. Chcieli wiedzieć, kiedy Nike przywróci legendarny model.

Okazało się, że nie musieli długo czekać. Wielki powrót nastąpił w 2000 roku wraz z modelem Air Pegasus 2000. Ten unowocześniony projekt był dziełem Seana McDowella, projektanta Nike Air Max Plus, Tima Slingsby'ego, menedżera ds. produktów obuwniczych dla biegaczy, oraz projektantki produktów Emily Dennison. McDowell był zapalonym biegaczem, a Nike Pegasus był jego ulubionym modelem ze względu na zrównoważoną amortyzację. Przywrócił więc trenażer do tego, czego jego zdaniem oczekiwali biegacze: przede wszystkim funkcji, a na drugim miejscu estetyki. To wyjaśnia, dlaczego w wersji wydanej ponownie w 2000 roku zrezygnowano z widocznego Air i powrócono do korzeni Pegasusa.

Jednostka Air, która biegła przez całą długość buta, została umieszczona w podeszwie środkowej, aby zmniejszyć wagę, a pianka Phylon została dodana w celu zwiększenia amortyzacji. Powróciła retro waflowa podeszwa Bowermana, a elastyczne rowki i poszerzony obszar śródstopia zostały włączone do projektu. Siatka 3D odprowadzająca pot i odblaskowe paski 3M jeszcze bardziej zwiększyły praktyczność buta.

Od tego czasu Pegasus zyskał na znaczeniu i doczekał się kilkudziesięciu wersji, z których każda zawierała drobne aktualizacje i ulepszenia. Przez cały ten czas zachował swoją reputację buta o bezpiecznym dopasowaniu, co zostało wzmocnione w 2004 roku, kiedy Nike wypuściła Pegasusa dostosowanego do kształtu kobiecej stopy. Niedługo po tym, w 2006 roku, firma wprowadziła na rynek również model stworzony specjalnie dla kobiet.

Decyzje te sprawiły, że Nike Pegasus stał się ulubionym butem wśród biegaczy, a jego niezawodność jako buta treningowego sprawiła, że został przyjęty przez supergwiazdy sportu, takie jak rekordzista świata w maratonie Eliud Kipchoge i zwycięzca maratonu nowojorskiego Geoffrey Kamworor. W 2012 roku Nike Air Pegasus+ 29 został wyposażony w technologię Zoom Air, która zapewniała mu niesamowicie komfortową amortyzację, a jednocześnie sprawiała, że był jeszcze lżejszy, bardziej responsywny i stabilny. W 2014 roku Nike zaprosiło do współpracy złotego medalistę olimpijskiego Mo Faraha, który pracował jako konsultant przy projektowaniu modelu Pegasus 31.

W ciągu swojej kilkudziesięcioletniej historii model Nike Pegasus pokonał niezliczone kilometry na stopach tysięcy biegaczy, wspierając ich po drodze we wzlotach i upadkach sportowych. Zmieniał się i ewoluował, stając się jednym z najpopularniejszych i najlepiej sprzedających się butów do biegania wszech czasów. Jednak fundamentalny etos oryginalnej sylwetki nigdy nie został zapomniany. Pegasus był i zawsze będzie butem dla każdego.