Nike Air Max Plus

Air Max Plus

W 1997 roku firma Nike była w trakcie ważnej współpracy z Foot Locker. Celem było stworzenie buta, w którym zastosowano by przełomową technologię Air, ale sprzedawca nie był przekonany do ponad 15 wstępnych szkiców Nike. Tymczasem młody projektant Sean McDowell spędzał wakacje na Florydzie, ciesząc się pięknymi plażami, kołyszącymi się palmami i wspaniałymi zachodami słońca. Wtedy nie mógł o tym wiedzieć, ale te proste wakacje wkrótce staną się inspiracją dla Nike Air Max Plus - unikalnego projektu, który zachwycił Foot Locker.

Po powrocie z wakacji McDowell otrzymał propozycję pracy w Nike, a jego pierwszym zadaniem była praca nad Air Max Plus. Kiedy odkrył, że projekt nosi nazwę Sky Air, od nazwiska Joe Skyara - człowieka, który wymyślił system amortyzacji Tuned Air - poczuł się zainspirowany. Te proste słowa przywołały wspomnienia z jego pobytu na Florydzie i sprawiły, że wrócił do szkiców, na których przedstawiał kolory zmieniające się na niebie o zmierzchu i delikatny ruch palm na wietrze.

McDowell przekształcił swoje rysunki w nowe koncepcje, które zostały wprowadzone w całym modelu Air Max Plus. Na przykład egzoszkielet z TPU odzwierciedlał kształt florydzkich palm, nadając cholewce strukturę i stabilność. Kształt tych cienkich pasków tworzywa termoplastycznego wynikał z chęci McDowella, by podczas noszenia buta użytkownik miał ciekawy widok z góry. W związku z tym zaprojektował je tak, aby rozciągały się po bokach i zakrzywiały wokół siebie, a nie spotykały się w linii prostej na czubku stopy. Oprócz tego, że myślał o tym, jak może być postrzegany przez użytkownika, zastanawiał się także nad tym, jak trampek może wpłynąć na społeczność biegaczy. Jako biegacz uznał za dziwne, że współczesne buty do biegania odbijają światło tylko wokół pięty, podczas gdy standardową praktyką jest bieganie twarzą do ruchu. Jego rozwiązaniem było wprowadzenie odblaskowych pasków z przodu, od palców do języka. Przy wadze poniżej 340 gramów but był również ultralekki, a inne cechy charakterystyczne dla biegania, takie jak elastyczne rowki w przedniej części stopy i wydajna podeszwa zewnętrzna, sprawiły, że Plus wyróżniał się jako but do biegania.

Pod wszystkimi technologiami biegowymi kryła się jednak technologia, która przyniosła Air Max Plus światową sławę - Tuned Air. Ten innowacyjny system równomiernie rozkładał amortyzację na całej długości stopy dzięki zastosowaniu tzw. półkul. Te wytrzymałe półksiężycowate struktury sprawiały, że but był niewiarygodnie wygodny, co Nike chciało, aby McDowell przekazał światu jak najdobitniej. Tydzień po rozpoczęciu pracy, gdy koncepcja była już w pełni gotowa, powiedziano mu, żeby umieścił ikoniczne już sześciokątne logo Tn w widocznym miejscu projektu. Ten stylowy emblemat zawierał logo Tn Air i mały swoosh w czerwonym kółku w prawym górnym rogu. McDowell dodał jeden z nich na pięcie i drugi na podeszwie, kierując uwagę użytkownika na przełomową technologię, którą oznaczał. Kieszenie powietrzne Tn, umieszczone tylko w pięcie i przedniej części stopy, pozostawiły miejsce pomiędzy nimi na kolejny pomysł McDowella. W tym miejscu umieścił on charakterystyczny trzon inspirowany wynurzającym się z morza ogonem wieloryba. Nadało to temu elementowi niekonwencjonalny kształt, który stał się jednym z najbardziej urzekających aspektów wyglądu buta.

Po ustaleniu technicznych elementów modelu Air Max Plus nadszedł czas, by zdecydować o jego kolorystyce. W hołdzie dla blaknięcia wcześniejszych projektów Nike, takich jak Nike Omega Flame, w których biegał jako dziecko, oraz Air Max 95 Neonway, McDowell zdecydował się na użycie odważnych gradientów kolorów. Ponownie chciał opowiedzieć historię z wakacji na Florydzie, tym razem o zmieniających się odcieniach, które widział na niebie, gdy przechodziło ono z nocy w dzień. Zrobił to w trzech wersjach kolorystycznych: Sunset, która reprezentuje kolory zmierzchu, Night Sky, dużo ciemniejszy but z odcieniami czerwieni jak gwiazdy, oraz Sunrise, której zewnętrzna część przechodziła od ciepłego pomarańczu do jasnej żółci.

Projekt Nike Air Max Plus był gotowy, ale trzeba było go jeszcze wyprodukować. Ten etap okazał się wyzwaniem, ponieważ osoby odpowiedzialne za produkcję komponentów zmagały się z urzeczywistnieniem przyszłościowych pomysłów McDowella. Początkowo powiedziano mu, że zgrzewy TPU nie mogą być wyprodukowane. Gdy usłyszał tę wiadomość, postanowił polecieć do fabryki, w której je wykonywano, aby rozwiązać ten problem. Wszyscy odetchnęli z ulgą, kiedy jego sugestia, aby użyć trzech pojedynczych zgrzewów zamiast jednego, zadziałała. Następnie poinformowano go, że jego dynamiczne zaniki kolorów są niewykonalne. Ponownie McDowell miał odpowiedź, proponując technikę sublimacji, która polegała na drukowaniu najpierw najjaśniejszego koloru, a następnie stopniowym nakładaniu na niego ciemniejszych odcieni. Proces zakończył się sukcesem, a Air Max Plus były w końcu gotowe do pokazania zespołowi Foot Lockera.

Byli pod takim wrażeniem, że postanowili zrezygnować ze zwykłych procedur testowania produktu, zabierając prototyp prosto do najbliższego sklepu, gdzie został wystawiony na pokaz. W ciągu kilku minut wyjątkowy trampek przyciągnął tłumy, które chciały dowiedzieć się o nim wszystkiego. Foot Locker miał odpowiedź - to był projekt, na który czekali.

Kiedy Air Max Plus pojawił się na rynku w 1998 roku, odniósł światowy sukces. W Paryżu projekt był bardzo popularny, a ludzie zaczęli nazywać go "le requin" (rekin), co było alternatywną interpretacją pomysłu McDowella. W innych miejscach przyjął on prostą nazwę "Tn", dzięki sugestii Nike, by umieścić na nim pamiętne logo. Dzięki swojej popularności Plus był noszony na ulicach Londynu i Nowego Jorku, zdobywając nawet fanów w świecie mody. Był to naprawdę but o światowej sławie.

Zdolność McDowella do nieszablonowego myślenia sprawiła, że Nike Air Max Plus złamał wiele konwencji projektowych z lat 90. Jego innowacje nadały butowi techniczną sprawność i atrakcyjną estetykę, która spodobała się fanom sneakerów na całym świecie. W ciągu kilkudziesięciu lat od premiery ten niezwykły but doczekał się niezliczonych wersji kolorystycznych, dzięki czemu zyskał miano jednego z najważniejszych sneakersów w historii Nike.