Nike Air Max 95

Air Max 95

Na początku lat 90. rosnąca sława Michaela Jordana sprawiła, że sneakersy do koszykówki marki Nike stały się niezwykle popularne. Ponieważ dywizja koszykówki radziła sobie dobrze, Nike skupiło swoją uwagę na ożywieniu swoich butów do biegania. Chcąc uzyskać nową perspektywę designu, sprowadzili projektanta obuwia Sergio Lozano, który przez cztery lata pracował nad różnymi projektami sportowymi i ACG. Nike chciało zbudować but, który oferowałby coś całkowicie oryginalnego. Ta wielka ambicja doprowadziła do stworzenia Nike Air Max 95.

Model 95 pchnął dobrze znaną linię Air Max w odważnym, kreatywnym kierunku, którego inspiracją była nieprawdopodobna rzecz; deszczowa pogoda w Oregonie. Gdy Lozano kontemplował jezioro na kampusie Siedziby Głównej Nike w Beaverton w stanie Oregon, spojrzał nieco dalej, na drzewa na przeciwległym brzegu. Gdy padał deszcz, jego wyobraźnia zaczęła kreować wizje erozji ziemi. Właśnie wtedy przyszedł mu do głowy pomysł: co by było, gdyby idealny but został zakopany w ziemi i stopniowo odsłaniany, gdy deszcz zmywał z niego warstwy błota?

Lozano stworzył szybki szkic na podstawie tego pomysłu. Widniał na nim warstwowy but, który później ukształtował estetykę Air Max 95, przypominającą płynne, prążkowane formacje ujawnione przez tysiące lat erozji w skalnych ścianach Wielkiego Kanionu. Ta początkowa koncepcja stała się podstawą pierwszego modelu Nike Air Max 95, wprowadzonego w kolorystyce Neon. Zawierał on pasma szarych, stopniowo wyblakłych warstw podobnych do tych na oryginalnym rysunku - od ciemnych na dole po jaśniejsze na górze. Wraz z wprowadzeniem niekonwencjonalnej czarnej podeszwy środkowej, ten gradient kolorów ukrywał ślady błota i ogólnego zużycia. Ciemne kolory zostały zrekompensowane przez dodanie jasnego, charakterystycznego dla Nike odcienia Volt. Ta żywa, żółto-zielona kolorystyka była nawiązaniem do pakietu startowego, który od tego czasu był używany jako tradycyjna kolorystyka w wielu innych projektach Nike.

Chociaż Lozano zbudował Air Max 95 przede wszystkim jako but do biegania, starał się również odzwierciedlić ludzką anatomię w swoim projekcie. Panele na górze reprezentowały pasma mięśni; nylonowe oczka wystające z pionowych taśm po bokach buta pełniły funkcję klatki piersiowej; a podeszwa środkowa i pięta reprezentowały kręgi.

Buty Nike Air Max 95 dodatkowo wspomagały biegaczy, zapewniając przewiewną siateczkę nad koronkową osłoną wraz z widocznym powietrzem w przedniej części stopy, które zapewnia lepszą amortyzację podeszwy. Następnie pojawiły się elementy odblaskowe 3M Scotchlite na cholewce, które zapewniły dodatkowy styl, a także widoczność. Lozano był tak pewny odrębności technologii Nike Air Max i siły estetyki AM95, że zrezygnował z kultowego swoosh w fazie prototypu. Został on ponownie wprowadzony dopiero po wstępnych informacjach zwrotnych od Nike, w postaci małego swoosh umieszczonego z tyłu zewnętrznej części, aby utrzymać główną cholewkę zgrabną i dopracowaną.

Odważna estetyka 95 okazała się kulturowym sukcesem. W momencie premiery w 1995 roku buty były zbuntowane i sprzeczne ze status quo, co uczyniło je ulubieńcami w kulturze młodzieżowej. Niezwykle popularne w Europie, Australii i Japonii, zostały również przyjęte przez znanych artystów muzycznych w Stanach Zjednoczonych. Buty Air Max 95 połączyły awangardowy design z doskonałymi parametrami, dzięki czemu firma Nike stała się pionierem obuwia w latach 90., zapewniając im wspaniałą przyszłość nieustannych innowacji.