Nike Air Max 1

Air Max 1

Pod koniec lat 70. w świecie sneakersów nastąpiła zmiana technologiczna. Frank Rudy, który wcześniej pracował jako inżynier w NASA, wszedł do siedziby Nike w Oregonie z prototypem buta, który sam wykonał. Zawierał on nowy rodzaj podeszwy środkowej, która wykorzystywała moc amortyzacji kieszeni wypełnionych gazem, aby stworzyć wrażenie chodzenia w powietrzu. 10 lat później ta przełomowa technologia była ukryta tylko w butach Nike, ale nadszedł czas, by po raz pierwszy pokazać ją światu w modelu Nike Air Max 1.

W połowie lat 80. technologia Air była już wykorzystywana w wielu projektach Nike. Jednak marka uznała, że Air jest gotowy na aktualizację. Aby stworzyć coś naprawdę nowego i ekscytującego, Nike zdecydowało się na odważny krok i zatrudniło do pracy nad projektem swojego architekta, niejakiego Tinkera Hatfielda. Choć Tinker był nowy w świecie projektowania butów, jego architektoniczne wykształcenie dało mu unikalną perspektywę, która w przyszłości przyczyni się do powstania modelu Air Max 1.

W poszukiwaniu inspiracji udał się do Paryża, gdzie natknął się na budynek, który prezentował na zewnątrz swoje wewnętrzne wyposażenie: Centre Georges Pompidou. Hatfield był początkowo zafascynowany jego niezwykłym wyglądem, a później jego ciekawość sprawiła, że zaczął tworzyć szkice butów z myślą o tym niekonwencjonalnym budynku. Stały się one pierwszymi prototypami modelu Nike Air Max. Podobnie jak słynny paryski budynek, który Hatfield napotkał podczas swoich podróży, te wczesne modele miały ujawnioną wewnętrzną technologię. Powietrze Nike Air, które przez tak długi czas było ukryte wewnątrz buta, teraz stało się widoczne przez plastikowe okienko wbudowane w podeszwę środkową. Nic takiego nie było wcześniej widziane w świecie sneakersów.

Ponieważ żaden inny produkt Nike nie miał widocznej jednostki Air, pierwszy prototyp był dość niekonwencjonalny i spotkał się z niezbyt przychylnymi opiniami, gdy został zaprezentowany kierownictwu marki. Jego estetyka była tak obca wizualnie, że w firmie pojawiły się głosy domagające się zwolnienia Hatfielda. Mieli nadzieję, że technologia Air będzie mniejsza i bardziej kompaktowa, więc nie byli zadowoleni z pomysłu, by była większa i bardziej widoczna. Niektórzy obawiali się nawet o integralność okna, co było w pewnym sensie słuszne. Hatfield i jego zespół musieli ciężko pracować, aby upewnić się, że nie złamie się ono pod ciężarem użytkownika. Jedna z pierwszych prób, znana jako "Big Bubble", miała większe okno niż Air Max 1. Sądzono, że w ten sposób uda się zmieścić większą poduszkę powietrzną, którą zespół wyprodukował.

Pomimo sprzeciwu Tinker miał poparcie dyrektora ds. innowacji w dziedzinie poduszek powietrznych, Davida Forlanda, który był zaangażowany w produkcję solidnej strukturalnie jednostki Air Max. Dzięki wsparciu Forlanda zespół mógł kontynuować pracę i 26 marca 1987 roku firma Nike wprowadziła na rynek model Air Max 1.

Pierwsza wersja butów nosiła wówczas nazwę Air Max, a w miarę pojawiania się kolejnych wersji stała się znana jako Nike Air Max 1. Początkowo ukazała się w dwóch wersjach kolorystycznych, które powstały pod wpływem kolorowych rur z boku Centre Georges Pompidou. Efekt ten Hatfield chciał naśladować w swoim bucie, dlatego stworzył jeden żywy czerwony, a drugi królewski niebieski.

W momencie premiery Air Max 1 był czymś zupełnie wyjątkowym i odniósł spektakularny sukces. Widoczne powietrze w podeszwie środkowej nie było tylko estetycznym dodatkiem, ale także funkcjonalnym. Otwory okienne zapewniały miejsce na poduszkę powietrzną, dzięki czemu mogła być ona większa i szersza, a użytkownik mógł doświadczyć lepszej amortyzacji bez utraty stabilności. Cholewka AM1 została wykonana z połączenia siateczki i zamszu, co pozwoliło obniżyć wagę buta, a jednocześnie zachować jego trwałość. Na pięcie umieszczono logo Nike Air Max, a wybrane przez Tinkera kolory wyróżniały się na wyprofilowanym błotniku i niezapomnianym swooshu marki. To właśnie połączenie stylowych i praktycznych cech sprawiło, że Nike Air Max 1 wyszedł poza środowisko biegaczy, dla których został stworzony, stając się znanym trenerem. Popularność ta doprowadziła do serii kolaboracji z detalistami, artystami i innymi markami. Pierwsza z nich miała miejsce w 2002 roku, 15 lat po premierze Air Max 1, ale warto było czekać, bo Air Max 1 x atmos "Safari" zostały bardzo dobrze przyjęte w momencie premiery i do dziś są bardzo poszukiwane.

Dziś Nike Air Max 1 to but, który odbija się szerokim echem w kulturze. Jego przełomowe zastosowanie widocznego powietrza zainspirowało niezliczoną ilość innych projektów Air Maxów i bez wątpienia jest to but, który przetarł szlaki. But był tak kluczowy dla ogromnego sukcesu Nike, że zapoczątkował linię, która jest obecnie honorowana 26 marca każdego roku, kiedy to entuzjaści sneakerów z całego świata świętują z marką Dzień Air Maxa. Historia modelu Air Max 1 wskazuje na to, że jest on ikoną kultury, a jego ciągła popularność dowodzi, że jest to wciąż niezwykle wpływowy but, który prawdopodobnie pozostanie nim jeszcze przez wiele lat.